Vandaag gaat de ‘onzichtbare elfstedenwandeltocht’ van start, ook voor wie niet veel loopt en dat toch zou willen. Wandelgoeroe Tjisse Brookman uit Akkrum geeft tips.
Wandelen maakt sociaal
Wandelen maakt mensen vriendelijker, socialer, zegt Brookman, die ons als ‘wandelgoeroe’ is gepresenteerd en die onder meer betrokken was bij het ontstaan van het elfstedenwandelpad. Hij heeft die route een keer gelopen.
,,Dat wandelen socialer maakt, daar is onderzoek naar gedaan’’, zegt Brookman. ,,Dat wees uit dat mensen als ze het park inlopen minder sociaal zijn dan wanneer ze er weer uitkomen.’’
Dat is op een heel simpele manier getest, vertelt hij: iemand liet ’per ongeluk’ een handschoen vallen. Mensen die net bij het park aankwamen bemoeiden zich er niet mee, mensen die een wandelingetje achter de rug hadden zeiden eerder: ,,Meneer, u laat wat vallen.’’
Voordelen van wandelen
Wie hem vraagt naar de voordelen van wandelen, krijgt een lezing met verwijzingen naar dat soort onderzoek en naar grote dichters en wandelaars als Goethe. ,,Wandelen is lopend je hoofd leegmaken’’, zegt hij. ,,Het is heel betaalbaar en je kunt zelf bepalen hoe lang of hoe kort je wandelt, wanneer of waar.’’
Hij somt het natuurschoon op dat je onderweg ziet, de weilanden, de fluitende vogels, hij is een natuurliefhebber, maar hij loopt net zo lief tussen de historische gebouwen van een stad, zoals de stadswandeling van Leeuwarden.
Dat is allemaal individueel genot. Maar wat is de aantrekkelijkheid van de georganiseerde wandeltochten – die deze zomer niet doorgaan – waar grote groepen mensen aan meedoen? ,,De gezelligheid’’, zegt hij meteen. ,,Je loopt in groepjes met elkaar op, je praat met veel mensen.’’
Tips voor mensen die minder lopen
Dat zijn zaken voor de echte wandelaars. De onzichtbare Elfstedentocht hoopt ook mensen mee te laten doen die minder lopen en dat toch willen. Heeft hij tips ?
,,Niet te veel in een keer willen’’, zegt hij meteen. ,,Je moet nooit te snel beginnen en je gelijk voornemen om hele grote afstanden te maken. Dan knap je af.’’ Maar je moet jezelf evenmin onderschatten, voegt hij toe. ,,Ik heb collega’s voorgesteld om eens 10 kilometer te gaan lopen. 10 kilometer! zeiden ze. Dat is veel te veel. Dan zei ik: moet je eens bijhouden wat voor afstand je aflegt als je in Amsterdam met je vriendin gaat winkelen. Dan zit je zo op 10 kilometer.’’
Dat verschijnsel, dat mensen denken: het is zo ver, het is zo lang, noemt hij wandelvrees. ,,Je zult ervan opkijken hoe makkelijk wandelen is, hoe snel je er al bent. Iedereen maakt wel eens een ommetje, tel dat maar eens op op een stappenteller en kijk wat je loopt in een week. En doe er dan voor de volgende week 10 procent bovenop. En de week daarna weer. Dan zul je zien dat je ongemerkt steeds verder kunt.”
Dit artikel is eerder verschenen in de Leeuwarder Courant.
