Eens of oneens? De burn-out is een hype.

Burn-out is geen hype

Vorm en Samenleving:
Naast dat werk(omstandigheden) vaak direct gerelateerd zijn met b.o.., menselijke klachten van vormen van vermoeidheid in lijf en leden, is het natuurlijk altijd persoonlijk als je eraan onderdoor dreigt te gaan. Maar allemaal, iedereen die dit leest en zij die dit niet lezen, maken deel uit van onze samenleving.
De maatschappij, of de maatschappelijke samenhang die we met zijn allen vormgeven*, tot een vorm waar we verantwoordelijk voor zijn met de beste, mooiste intenties.
Door er gewoon te zijn tel je mee en bepaal je mee, hoor je erbij! Zowel met b.o.. als bruisend in het leven staan en alles daartussen. Met of zonder (betaald) werk.

Mijn overtuiging wordt meer en meer gesterkt dat die vorm heden ten dagen voor onze natuur te veel eisend, drukkend, overprikkeld en daarmee onveilig is. De hedendaagse maatschappelijke samenhang is daarmee uitgesproken kwetsbaar! De grote groep mensen die het wél aankunnen, volhouden en slechts zo nu en dan er even niet meer tegen(aan) kunnen, hebben geluk gehad dat er handigheid, slimheid of het lot dat zo bepaald heeft. Echter een groeiende groep die ook keihard werkt op vele manieren, lijdt en worstelt vaak dapper om het allemaal maar vol te houden. Tot op heden is die groep te gefragmenteerd om op tijd gezonde omstandigheden intern én extern te organiseren.

Burn-out en Samenleving:
In werksituaties wordt onmiskenbaar duidelijk dat je 'niet meer goed functioneert' als het energetische doek uiteindelijk voor je valt. Dat is vaak een gecompliceerd proces over langere tijden. De veeleisendheid, hoe onuitgesproken ook in wat 'normaal' heet te zijn in onze samenleving, is niet natuurlijk, wij mensen zijn niet genoeg geëvolueerd van om dat allemaal  vol te houden en gezond te blijven. Daarvoor hebben we allerlei technologische kwinkslagen en oplossingen bedacht en passen die overvloedig toe. Het lijkt te werken..... Of lokt de technologische oplossing nog meer evolutionaire achterstand uit?

De hoeveelheid 'paarse krokodil' situaties is uiteindelijk niet meer om te lachen, maar schrijnend ondermijnend voor ons wezenlijke menszijn. We kunnen niet verder, energetisch lamgelegd door ons natuurlijke zekeringenkastje. B.o. is dus gewoon een aanpassing aan het leef- en werk milieu wat we hebben vormgegeven. Of wat er is ontstaan doordat we e.e.a. in ons enthousiasme wat uit de hand laten lopen? In de vaart der volkeren.

Niet alleen het klimaat van ons milieu staat op ramkoers met de biologische leefbaarheid voor o.a. de mens. Ook ons maatschappelijke leefklimaat staat op ramkoers met de levende mens. B.o. kun je zien als een van de signalen dat er zo geen gezond leven (van lijf en leden) mogelijk blijft, voor allen. Aantoonbaar middels de exponentiële groei in mensen met b.o., en andere (ziekte) verschijnselen. Dit is dus inderdaad geen ziekte, dit is een aanpassing aan het klimaat!

Signaal en Samenleving:
Zolang we B.O. niet serieus nemen als signaal noemen we het een ziekte. Dat kan nu niet anders, ik weet er alles van. Maar de werkelijkheid laat ons iets anders zien, als je oplet.
Aan ons dus om daar individueel, in je gemeenschap en met zijn allen je verantwoordelijkheid in te nemen. We zijn er nou toch, laten we er iets moois* van maken en uitgaan van onze menselijk maat i.p.v. technologische kwinkslagen tot in het absurde door te voeren. In de biologie van de mens hoort onze gave tot het ontwikkelen en toepassen van techniek. Maar onszelf reduceren tot een instrument, functie en technische toepassing blijkt dus op lange termijn niet haalbaar. 

Burn-out is geen hype

Vorm en Samenleving:
Naast dat werk(omstandigheden) vaak direct gerelateerd zijn met b.o.., menselijke klachten van vormen van vermoeidheid in lijf en leden, is het natuurlijk altijd persoonlijk als je eraan onderdoor dreigt te gaan. Maar allemaal, iedereen die dit leest en zij die dit niet lezen, maken deel uit van onze samenleving.
De maatschappij, of de maatschappelijke samenhang die we met zijn allen vormgeven*, tot een vorm waar we verantwoordelijk voor zijn met de beste, mooiste intenties.
Door er gewoon te zijn tel je mee en bepaal je mee, hoor je erbij! Zowel met b.o.. als bruisend in het leven staan en alles daartussen. Met of zonder (betaald) werk.

Mijn overtuiging wordt meer en meer gesterkt dat die vorm heden ten dagen voor onze natuur te veel eisend, drukkend, overprikkeld en daarmee onveilig is. De hedendaagse maatschappelijke samenhang is daarmee uitgesproken kwetsbaar! De grote groep mensen die het wél aankunnen, volhouden en slechts zo nu en dan er even niet meer tegen(aan) kunnen, hebben geluk gehad dat er handigheid, slimheid of het lot dat zo bepaald heeft. Echter een groeiende groep die ook keihard werkt op vele manieren, lijdt en worstelt vaak dapper om het allemaal maar vol te houden. Tot op heden is die groep te gefragmenteerd om op tijd gezonde omstandigheden intern én extern te organiseren.

Burn-out en Samenleving:
In werksituaties wordt onmiskenbaar duidelijk dat je 'niet meer goed functioneert' als het energetische doek uiteindelijk voor je valt. Dat is vaak een gecompliceerd proces over langere tijden. De veeleisendheid, hoe onuitgesproken ook in wat 'normaal' heet te zijn in onze samenleving, is niet natuurlijk, wij mensen zijn niet genoeg geëvolueerd van om dat allemaal  vol te houden en gezond te blijven. Daarvoor hebben we allerlei technologische kwinkslagen en oplossingen bedacht en passen die overvloedig toe. Het lijkt te werken..... Of lokt de technologische oplossing nog meer evolutionaire achterstand uit?

De hoeveelheid 'paarse krokodil' situaties is uiteindelijk niet meer om te lachen, maar schrijnend ondermijnend voor ons wezenlijke menszijn. We kunnen niet verder, energetisch lamgelegd door ons natuurlijke zekeringenkastje. B.o. is dus gewoon een aanpassing aan het leef- en werk milieu wat we hebben vormgegeven. Of wat er is ontstaan doordat we e.e.a. in ons enthousiasme wat uit de hand laten lopen? In de vaart der volkeren.

Niet alleen het klimaat van ons milieu staat op ramkoers met de biologische leefbaarheid voor o.a. de mens. Ook ons maatschappelijke leefklimaat staat op ramkoers met de levende mens. B.o. kun je zien als een van de signalen dat er zo geen gezond leven (van lijf en leden) mogelijk blijft, voor allen. Aantoonbaar middels de exponentiële groei in mensen met b.o., en andere (ziekte) verschijnselen. Dit is dus inderdaad geen ziekte, dit is een aanpassing aan het klimaat!

Signaal en Samenleving:
Zolang we B.O. niet serieus nemen als signaal noemen we het een ziekte. Dat kan nu niet anders, ik weet er alles van. Maar de werkelijkheid laat ons iets anders zien, als je oplet.
Aan ons dus om daar individueel, in je gemeenschap en met zijn allen je verantwoordelijkheid in te nemen. We zijn er nou toch, laten we er iets moois* van maken en uitgaan van onze menselijk maat i.p.v. technologische kwinkslagen tot in het absurde door te voeren. In de biologie van de mens hoort onze gave tot het ontwikkelen en toepassen van techniek. Maar onszelf reduceren tot een instrument, functie en technische toepassing blijkt dus op lange termijn niet haalbaar.