Deel deze blog

Van IJswegencentrale naar Bospadencentrale

Van IJswegencentrale naar Bospadencentrale

Het is volop winter, er ligt een pak sneeuw en ijs is onderweg. Een aantal jaren geleden was dit nog de normaalste zaak van de wereld, nu is het bijzonder. Wie herinnert zich nog de besneeuwde velden en het ijs in de sloten, je schaatste van dorp naar dorp over kanalen en meren. Je kocht een kaartje van de IJswegencentrale voor de hele winter. Ken je ze nog? Vrijwilligers die ervoor zorgden dat je over vertrouwde banen kon schaatsen die vaak ook nog werden geveegd. Prachtig, met z’n allen op het ijs, maar wel bijna (voltooid?) verleden tijd.

De natuur in

Winters weer of niet, we trekken er op uit. We zoeken massaal de natuur op vanwege de louterende werking. Even ontvluchten aan de stress van thuiswerken, thuis lesgeven, lucht geven aan een gemoed vol ergernissen over corona, noem maar op. Heerlijk alleen de natuur in en genieten van de rust. Of met z’n tweeën tijd nemend voor een goed gesprek of als gezin quality time zonder gestoord te worden door de telefoon of met een half oog op de laptop. Uit een onderzoek van Wandelnet blijkt dat onder de respondenten maar liefst 43% in deze tijd is begonnen met wandelen terwijl ze dit voorheen zelden of nooit deden. Herkenbaar?

Onverwachte plekken

Mooi dat de natuurorganisaties bijna al hun gebieden hebben opengesteld, wat ze overigens graag doen, met daarin volop wandelpaden waar we gebruik van kunnen maken. Ze brengen ons vaak op de mooiste en onverwachte plekken.  Gelukkig zijn er veel paden zodat het ook rustig blijft en we niet al slalommend hoeven te wandelen om op anderhalve meter te blijven. Nou ja behalve zondags dan misschien.

Het mag wat kosten

We maken er graag én gratis gebruik van. En al genietend staan we er niet stil bij dat het ook wat kost om de paden aan te leggen, bankjes te plaatsen en te onderhouden, een paaltje routes aan te leggen, troep op te ruimen, parkeerplaatsen in te richten etc. Ze krijgen daar voor een deel subsidie voor. Uit een rondje bellen met diverse natuurorganisaties blijkt echter dat die absoluut ontoereikend is. Voor elke kilometer wandelpad betalen ze dus, voor ons plezier, uit eigen zak bij. Voor mountainbikers geldt dat op sommige routes een vignet verplicht is waarmee bijgedragen wordt aan mooie routes en bescherming van de natuur rondom die routes. Voor wandelaars is dat niet het geval. Organisatoren van wandelevenementen maken afspraken met de natuurorganisaties. En dat is logisch want wij zouden het ook niet leuk vinden als zomaar iedereen door onze tuin banjert.

Betalen om door de natuur de dwalen?

Maar individuele wandelaars doen dat niet, die kunnen frank en vrij genieten van de paden.  Zeker in deze tijden wordt het belang van natuur dichtbij en een goed wandelpaden netwerk nog eens extra duidelijk. Zou het dan ook niet logisch zijn om er met elkaar voor te zorgen dat we hier ook in de toekomst gebruik van kunnen blijven maken?  Misschien moeten we wel naar een Bospadencentrale en dan net als bij de IJswegencentrale een seizoenskaartje kopen voor we de natuur in gaan. Of massaal lid worden van It Fryske Gea, Het Drentse Landschap, of noem maar op dat kan natuurlijk ook. Zodat we ook in de toekomst kunnen blijven genieten van alles wat leeft en bloeit en ons altijd weer boeit.

Ik ben benieuwd naar jouw mening. Wat vind jij van deze stelling: Ik vind een kaartje kopen voor een bospadencentrale een goed idee. Reageer hieronder in de comments en ga met elkaar in gesprek. 

Deel deze blog
Anonymous

Voordat  je een reactie kunt plaatsen moet je je eerst aanmelden voor Doejemee.

Bovenliggend Opmerking Onderliggend