Ines Bergsma loopt zijn elfstedenroute of het St. Odulphuspad. In een blog kwam de eerste etappe al aan bod. Hieronder lees je zijn mooie verhalen van de andere etappes!
! Wil je reageren op een vraag of zelf een vraag stellen? Of wil je jouw ervaring delen met de andere leden. Dat kan, maar alleen wanneer je je hebt aangemeld voor Samen Fitter. Heb je al een account? Log dan snel in.
Ines Bergsma loopt zijn elfstedenroute of het St. Odulphuspad. In een blog kwam de eerste etappe al aan bod. Hieronder lees je zijn mooie verhalen van de andere etappes!
Voordat je een reactie kunt plaatsen moet je je eerst aanmelden voor Doejemee.
4e etappe:
4e etappe St. Odulphuspad ‘Promontorium als Virtueel Elfstedenpad 4e etappe 11 juni 2020
De vierde etappe van Warns naar Oudemirdum is 20,7 kilometer. De titel van de etappe: Promontorium betekent kaap. Die naam verwijst naar de kliffen van deze streek.We zijn weer met ons drieën. Vandaag starten we met wat miezerige regen overgaand in een fikse bui, maar als die over is kan de regenkleding uit en is het verder lekker wandelweer.
Van Warns via Laaxum naar Bakhuizen.
We kiezen voor de directe route naar Laaxum. Het is mogelijk de langere route via het Rode Klif te kiezen. We weten van het herinneringsmonument dat daar staat.
De Slag bij Warns (Stavoren) was een veldslag in de Fries-Hollandse oorlogen tussen graaf Willem IV van Holland en de Friezen op 26 september 1345. Ze eindigde met een overwinning voor de Friezen en de dood van de graaf. Jaarlijks wordt op het Rode Klif nog stil gestaan bij deze slag. Nu is deze bijeenkomst vooral bedoeld om de culturele waarden van de Friezen te behouden.
Laaxum heeft de kleinste haven van Europa wordt wel gezegd. Vroeger was het hier druk met IJsselmeer vissers. Nu is er nog maar één visser. De recreant kan hier nu terecht voor een hapje en een drankje.
Over wat wij nog altijd noemen ‘de zeedijk’ gaan we richting Bakhuizen. Net voor Bakhuizen moeten we een rondje rond een bos maken. Hierin was de voormalige eendenkooi van de familie ten Klooster. Alleen een meertje herinnert ons aan de kooi. Weer in Bakhuizen gaat het op naar de St. Odulphuskerk.
St’. Odulphuskerk
De St. Odulphuskerk is gebouwd in 1913-1914 en is een pseudo-basiliek. Deze kerk is de opvolger van de kerk uit 1857. In de jaren 1914 tot 1918 waren er ongeveer 4000 Belgen in Gaasterland (vluchtelingen door de Eerste Wereldoorlog) In de oude kerk vonden een aantal van deze Belgen een goed onderkomen. Elk jaar wordt hier op 12 juni Sint Odulphus herdacht met een bedevaart. Bakhuizen is net als een aantal andere dorpen een RK enclave binnen Protestant Fryslân.
Van Bakhuizen naar Oudemirdum.
Na een mooie wandeling door de bossen gaan we naar het Mirnserklif. Wat ons opvalt, is dat juist tijdens de regenbui de zangvogels hun best doen met zingen. In de uitspanning op het klif laten we ons de koffie met appelgemak goed smaken. Hier heb je een prachtig uitzicht over het IJsselmeer. Citesurfers maken graag gebruik van deze locatie omdat het IJsselmeer hier ondiep is. Via de fraaie Mirnserlaan gaan we richting Oudemirdum.
Ons pad gaat over de ‘Belgen reed.’ Aan dit pad heeft tijdens de Eerste Wereldoorlog het gezinsdorp Boschkant gestaan. Het dorp of kamp is speciaal voor de Belgische vluchtelingen gebouwd. Het dorp bestond uit 5 barakken elk voor 20 gezinnen, 4 privaatgebouwen, een elektrische centrale, een badinrichting met 6 douches en kuipbad met warmwatervoorziening, een naaischool, een directiekeet, een winkel, een woning voor de directeur van de naaischool, een vierklassige school en een tweetal driekamer-woningen. Wat een voorzieningen voor deze vluchtelingen. Nu is er niets meer te zien van wat er is geweest. Via deze ‘reed’ bereiken we het Jolderen Bos.
Aan de rand met weer een fraai uitzicht bevindt zich de stenen Burgemeester Gaaikema bank uit 1925. Deze bank is door de bevolking geschonken aan burgemeester Harmannus Gaaikema. Aan de zuidzijde aan het bos staat de luchtwachttoren van Oudemirdum uit 1953, wij komen er niet langs. Deze fraaie etappe eindigt op de Brink bij het bezoekerscentrum Mar en Klif waar we ons etappe stempel halen.
Ines Bergsma
3e etappe:
Hier het verslag van de 3e etappe van het Odulphuspad. Zonder foto's anders wordt het wat een lange toevoeging.
Groet van Ines
3e etappe St. Odulphuspad ‘Via’ als Virtueel Elfstedenpad 3 etappe 8 juni 2020
Vandaag de derde etappe van Hindeloopen naar Warns, een trip van 17,5 kilometer. We zijn weer met ons drieën. Het weer is optimaal, zon en mooie wolkenpartijen en een briesje in de rug.Het eerste deel van de etappe wandelen we over de Via Ortus Sancte Marie. (Via): De weg van Mariëngaarde. De historische route begint bij het voormalig klooster Mariëngaarde bij Hallum en loopt naar Stavoren, daar ging het per boot verder. Vorig jaar zijn we bij het bewandelen van het St. Jabikspaad langs de boerderij gekomen die nu op de plaats staat waar ooit het klooster heeft gestaan.
Hindeloopen.
De op één na kleinste stad van Fryslân is een juweeltje. Vroeger aan zee gelegen was het een welvarende de stad. De schippers voeren de gehele wereld over. Cathrienus is hier geboren dus komen we door zijn verhalen dichter bij wat de stad zo bijzonder maakt. De unieke taal die alleen hier wordt gesproken. Een paar honderd mensen spreken het nog, waaronder Catrienus en zijn vrouw. Het is hun omgangstaal. We halen een stempel bij het beroemde schaatsmuseum, daar worden we geconfronteerd met een andere bijzonderheid van Hindeloopen, het Hindelooper schilderwerk dat ook nu nog gretig aftrek vindt. En dan is er nog hun klederdracht, vooral de vrouwen met hun grote hoofdkappen zien er dan prachtig uit. Wat een mooie start van deze etappe.
Van Hindeloopen naar Stavoren.
Even buiten Hindeloopen staat tegen de dijk het voormalig badpaviljoen. Het is in 1913 als houten paviljoen gebouwd en bleek een succes. Van uit de weide omgeving kwamen de ‘gegoede burgers’ per koets naar het paviljoen om in Zuiderzee te badderen. Dus moest het paviljoen groter en van steen worden herbouwd. Na de oorlog verdwijnt deze badderfunctie. Later treden hier beroemde muziekgroepen op en trekt de jeugd in de weekenden massaal naar het paviljoen. Nu wordt er over ‘gekissebist’ wat er met het paviljoen moet gebeuren.We bereiken Molkwerum, lommerrijk gelegen. Molkwerum werd wel het Venetië van het Noorden genoemd (net als Giethoorn) omdat de huizen bijna allemaal aan grachtjes stonden.Verder is Molkwerum heel bekend van de ‘Molkwarder Koeke’ een delicatesse! Maar helaas de bakkerij is er niet meer, wat rest is een klein museum dat aan deze glorieuze bakkerij herinnert.
Stavoren.
Na Molkwerum zijn we niet ver van Warns, het eindpunt voor vandaag, maar we moeten met een lange lus eerst nog naar Stavoren of is het Staveren? Momenteel is de naamgeving van de stad weer een strijdpunt. Stavoren is de oudste stad van Fryslân. Hoe oud de stad precies is weet men niet, maar in Stavoren houden ze het op 1061. We komen de stad binnen langs de bijzondere fontein (2018) en over de brug staat het standbeeld van het ‘Vrouwtje van Stavoren.’ De bekende legende van de vrouw, ring en de vis hoort bij de stad. Bij de brug zijn de terrassen al weer redelijk bezet. Wel geldt de 1,5 meter regel. We slenteren door de stad genietend van al het ‘schoons’ dat we onderweg tegenkomen. We halen het etappestempel bij een plaatselijke winkel. Officiële Odulphus stempelposten zijn vanwege de Corona maatregelen nog gesloten.
Klooster van Odulphus.
Ergens hier in de buurt of in het IJsselmeer heeft het vermaarde klooster van Odulphus gestaan. Het klooster heeft stormachtige tijden gekend. De Vikingen hebben het gebied geteisterd. Ook moest er strijd worden geleverd tegen de vloedgolven van de voormalige Zuiderzee. Het klooster is drie keer verplaatst. Het verdween voorgoed in de 16e eeuw.We verlaten de stad en wandelen in de richting van Warns. Rechts van ons stroomt het Friso kanaal. Aan het kanaal zien we een lang lint van staande masten van de recreatievloot. Met een paar leuke ‘ommetjes’ door Warns bereiken we de finish van deze etappe.
Ines Bergsma
2e etappe:
2e etappe St. Odulphuspad Lux Aeterna als Virtueel Elfstedenpad 2e etappe 4 juni 2020
Vandaag de tweede etappe van Oudega SWH naar Hindeloopen, een trip van 18 kilometer. We zijn weer met ons drieën. Deze etappe heet Lux Aeterna dat eeuwig licht betekent. Het verwijst naar de prachtige lichtval vanuit het zuiden als het over de Oudegaaster Brekken strijkt. We hebben dat op de eerste etappe al ervaren. Nu is het bewolkt als we in tegengestelde richting aan de noordzijde langs de Brekken lopen.
Van Oudega naar Workum 10 km.
Oudega is een mooi dorp waar veel van de oude bebouwing bewaard is gebleven. Vroeger was het dorp alleen over water bereikbaar, zoals meer plaatsen is ons waterrijke Fryslân.
Het eerste deel van de etappe gaat langs de noordkant van de Brekken. In de verte staat prominent het ‘Doris Mooltsje.’ Het is de oudste spinnenkopmolen van Fryslân. Hij bemaalt de polders in de buurt. Als de molenaar aanwezig is geeft hij je graag meer informatie. Maar wegens Corona nu dus even niet. Een groot deel van de polders waar we nu langs wandelen is “fûgeltsjelân.’ En in tegenstelling met de eerste etappe genieten we nu van de roep van de kievit, grutto en tureluur. De ondiepe plassen in dit gebied zijn bevolkt met verschillende eenden soorten. Je hart gaat sneller kloppen bij al die vogels! Door het open landschap wandelen we naar het buurtschap Nijhuizen. Het dorp heeft een kleine aanleghaven. In 2019 telde het dorp 50 inwoners. Nijhuizum is een streekdorp waar de melkveehouderij en toerisme/recreatie een belangrijke rol spelen, met drie campings. De kerk is van oorsprong een Hervormde kerk. Alleen zomers is er op zondag nog een dienst. We kuieren door naar Workum, etenstijd. Op een bankje met de wind in de rug eten we ons broodje.
Van Workum naar Hindelopen 8 km.
Op naar het centrum van deze mooie stad. Door het centrum stroomde de Wymerts. Die is gedempt toen ook Workum mee opging in ‘de vaart der volkeren.’ Langs het bekende Jopie Huisman Museum bereiken we het centrum. Jopie Huisman heeft prachtige schilderijen gemaakt van de meest eenvoudige dingen uit zijn leven. Nog niet gedaan? Ga dit museum eens met een bezoek vereren.
Bij elkaar staan in het centrum drie prachtige gebouwen. De waag, het handelscentrum van weleer. Via de Wymerts werden de goederen naar binnen gebracht, gewogen en verhandeld. De Sint Gertrudiskerk, imposant, met in de kerk nog gildebaren met prachtige beschilderingen van de verschillende gildes van de stad. En de los van de kerk staande toren. Op de markt trekt het toerisme alweer aan nu de coranaverboden wat minder streng zijn. Op de terrassen staan de stoelen en tafels keurig volgens de 1,5 meter regel die nu geldt.
Parallel aan de hoofdstraat verlaten we Workum. We passeren het oude Joodse kerkhof. Op naar Hindeloopen komen we langs de Nijlânner molen. Deze is waarschijnlijk gebouwd in 1784. De achtkante bovenkruier is van het type grondzeiler en de functie is poldermolen.
De wereld op zijn kop.
Langs de dijk naast ‘Het Soal’, op naar Hindeloopen. De scheven toren van die stad zien we in de verte. We verlaten de dijk en lopen over een steengruis pad in de richting van het station van Hindeloopen. Langs dit pad bloeit de Rietorchis. We hebben de wind achter ons en dat is lekker, want de regenkleding moet uit de rugzak. Vlak voor het station staat een wel heel merkwaardig bouwsel.
Herbouw van een oude boerderij maar dan op z’n kop. Een initiatief van een bekende particulier.
Het gaat om de zelfde vorm en zelfde grootte van de oude boerderij maar dan op zijn kop.
Omdat het mogelijk blijkt te zijn vindt de archtitect. ‘Oarsom tinke’ heeft geleid tot ‘oarsom bouwe’.
De initiatiefnemer(s) vinden de tijd rijp om anders te gaan denken over de herbestemming van vrijkomende niet-meer agrarische gebouwen. Wij moeten eraan wennen, maar als alles klaar is en we het bouwsel eens van binnen zouden kunnen beoordelen, wie weet stellen we dan onze mening bij. De stadswandeling door Hindeloopen bewaren we voor de volgende etappe vanwege de regen.
Ines Bergsma
cookies | privacy en gebruikersvoorwaarden | over ons | contact | Initiatief van De Friesland
